Ziołolecznictwo

Ziołolecznictwo w swej pierwotnej postaci było już znane w starożytności dwa tysiące lat p.n.e. (Babilonia, Asyria,Egipt, Grecja). Stosowano wówczas takie rośliny lecznicze jak rumianek, nagietek, piołun, lukrecję, koper, aloes, siemię lniane,mietę, czosnek, cebulę morską.

Nie sposób pominąć tu starożytnego ziołolecznictwachińskiego XVII w.p.n e.!!!!!!
Było ono częścią medycyny chińskiej, a ta z kolei, była ściśle związana z
filozofią Dao – ducha świata i jego przewciwstawnych sił – Yin i Yang.
Jednak jest to tak obszerny temat ,że poświęcam mu osobny dział :
http://vistafit.manifo.com/medycyna-chinska
http://vistafit.manifo.com/medycyna-wschodu

Rękopisy zawierające opisy leczniczych roślin i ich przetworów stosowanych w różnych dolegliwościach, oczywiście z uwzględnieniem przyjętych filozoficznych
zasad, były przekazywane z pokolenia na pokolenie i doskonalone przez kolejnych
uczonych. Dlatego dzisiejsze ziołolecznictwo chińskie stoi na bardzo wysokim
poziomie.

Na przestrzeni wieków ta gałąź medycyny rozwijała się bardzo dynamicznie.
Tworzone były dzieła opisujące coraz to nowe gatunki roślin leczniczych oraz
oddziaływanie i zastosowanie lecznicze tychże na organizm człowieka.

Wybitnymi przedstawicielami medycyny zajmującymi się ziołolecznictwem byli: Hipokrates,zwany “ojcem medycyny”, Dioskorydes –autor pierwszej roślinnej De materia medica, Galen – twórca nowych, a stosowanych po dziś dzień postaci leków roślinnych jak napar, odwar, nalewka czy mazidło (leki galenowe).

W kolejnych wiekach - Avicenna – twórca wielu dzieł medycznych, Paracelsus,
który dostrzegł, że niektóre rośliny zawierają w sobie istotę leczniczą(quinta essentia), którą można wyizolować. Ten sposób ekstrahowania substancji farmakologicznie czynnych z surowca roślinnego zastosowali również, już w XIX wieku,
Sertürner wyizolowując z opium morfinę i Caventou oraz Pellietier - strychninę z
nasion kulczyby. Metoda ekstrakcji,oczywiście unowocześniona, jest stosowana do dziś. Obecnie izoluje się z ziół czyste, biologicznie czynne substancje o znanych własnościach leczniczych i parametrach fizykochemicznych.

Na przełomie XV i XVI wieku pojawiły się pierwsze wydania książkowe o ziołach i zielarstwie zwane zielnikami lub herbarzami.

Również w Polsce ukazały się wówczas herbarze: Stefana Falimierza - pierwsze obszerne tłumaczenie z łaciny oraz największy, bo liczący 765 roślin opisanych na ponad 1500 stronach – Szymona Syreńskiego.

Rozkwit ziołolecznictwa skończył się w 1935 roku, kiedy to Gerhard J. P. Domagk zsyntetyzował pierwsze sulfonamidy będące konkurentami antybiotyków.

W kolejnych latach odkrycia, produkcja i wprowadzanie do obrotu coraz to nowych specyfików chemicznych następowało lawinowo. W konsekwencji spowodowało skuteczne wyparcie z rynku farmaceutycznego ziół i leków roślinnych przez silniej i szybciej działające leki syntetyczne.

RSS

Ziołolecznictwo

Lista wpisów