Krzem wpływa też na przemianę materii i ułatwia odchudzanie. Dzienne zapotrzebowanie człowieka na krzem wynosi ok. 5-20 mg, to niewiele, a i tak większość osób ma niedobór tego pierwiastka w organizmie. Przyczyna tkwi właśnie w niewłaściwej, zbyt “bogatej”, wysokobiałkowej diecie, składającej się z
mięsa i jego przetworów, gdzie krzemu prawie nie ma, podobnie jak w rybach, drobiu, serach. Tymczasem krzem nie tylko zapewnia zdrowy wygląd skóry, włosów i paznokci, ale także utrzymuje elastyczność naczyń krwionośnych i zapobiega odkładaniu w nich związków tłuszczowych. Krzem pełni tez funkcję w procesie mineralizacji kości, zapobiega ich odwapnianiu oraz przyspiesza regenerację po urazach. Kasza jaglana jest więc tanim, naturalnym, smacznym źródłem krzemu, ale też zawiera dużo witamin z grupy B (tiaminy, ryboflawiny, pirydoksyny. kwasu pantotenowego). Obfituje w lecytynę oraz substancje mineralne: magnez, wapń, fosfor, potas, żelazo. Zawiera witaminę E, – jeśli będzie dostatecznie często gościć na naszym stole, może być dość dobrym źródłem również i tej witaminy. Co ważne – kasza jaglana nie zawiera glutenu, a
zatem nie uczula, jest najlepszą kaszą dla dzieci, zalecana jako pierwsza z kasz. Możemy więc przyrządzać z niej potrawy dla całej rodziny!
Kasza jaglana pod względem innych kasz dostarcza praktycznie tyle samo energii, ale znacznie więcej białka roślinnego niż kasze jęczmienne czy ryż. Przez to ma też nieznacznie mniej węglowodanów w swym składzie. Jest też źródłem błonnika, ale porównując ją z ryżem brązowym czy kaszą jęczmienną zawiera go o połowę mniej niż one.
Ma natomiast 3-krotnie więcej żelaza, 2-krotnie więcej magnezu, 4-krotnie więcej witamin z grupy B w porównaniu z kaszą jęczmienną.
Charakterystyczną cechą kaszy jaglanej jest fakt, że ma ona działanie
zasadotwórcze, a nie jak większość kasz kwasotwórcze. Jest to pozytywne
zjawisko. Polska dieta ma tendencje do zakwaszania organizmu, stąd
spożywanie tego rodzaju roślin może być korzystne dla człowieka dla osiągania równowagi kwasowo-zasadowej.
Według medycyny chińskiej kasza jaglana ma naturę neutralną, ocieplającą;
polecana jest przy chorobach żołądka, przewodu pokarmowego, wątroby, trzustki, jelit i nerek. Jest zasadotwórcza, więc doskonała przy wzmacnianiu organizmu z chorobą nowotworową. Kasza jaglana wzmacnia osłabiony, wychłodzony organizm.
Zgodnie z piramidą żywienia podstawą naszej codziennie diety powinny być produkty zbożowe. O kaszach można by długo pisać. Wszyscy je znamy,ale bardzo często, pomimo ich walorów zdrowotnych i smakowych, nie doceniamy ich. Najbardziej zapomniana jest kasza jaglana, która na naszych stołach gości bardzo rzadko. Tymczasem mało kto wie, że jest to jedna z najzdrowszych kasz!
Kleik z kaszy jaglanej polecany jest przy problemach żołądkowych ponieważ jest lekkostrawny i pożywny.
Kasza jaglana nie zawiera glutenu, tak więc można ją polecać nie tylko osobom z celiakią i alergiami, ale również wprowadzać do diety niemowląt jako jeden z pierwszych produktów zbożowych.
Zawarte w niej antyoksydanty, czyli substancje wychwytujące i neutralizujące wolne rodniki (jedna z przyczyn nowotworów), zapobiegają powstaniu raka. Kaszę jaglaną można jeść na słodko np. gotowaną z jabłkami i cynamonem lub bakaliami. Można ją też podawać na słono – na obiad zamiast ziemniaków lub ryżu. Może być też dodatkiem do zup i farszu na gołąbki czy kotlety. Kleik z kaszy
jaglanej jest najlepszym i jedynym pożywieniem w wielu chorobach, nawet
przy przeziębieniu. Kleiki podawane są cierpiącym na choroby przewodu
pokarmowego, wątroby, dróg żółciowych, nerek oraz rekonwalescentom po
operacjach. Jest to danie lekkostrawne, a przy tym dostarczające węglowodanów. O jej cennych właściwościach możemy się również przekonać przy infekcjach górnych dróg oddechowych. Kasza ta, jak żadna inna, usuwa nadmiar wilgoci z organizmu,czyli różnego rodzaju śluzy (np. podczas kataru, kaszlu przy chorobach
płuc lub oskrzeli). Zdarza się nawet, że dieta jaglana wystarczy, żeby nie brać antybiotyków.
Jak gotować kaszę jaglaną?
Zaczynamy od umycia ziaren (podobnie jak z ryżem, o czym wszyscy zapominają).
Można to zrobić pod bieżącą wodą na drobnym sicie, albo płukać parę razy
w naczyniu, a następnie odsączyć wodę. Tak przygotowaną kaszę wrzuca się na wrzątek, którego powinno być ponad dwa razy więcej niż kaszy, czyli na szklankę kaszy używamy 2,5-3 szklanki wody. Wrzątek lekko solimy i dodajemy tłuszcz, np. na taką ilość 1 łyżeczkę masła. Gotujemy na malutkim ogniu pod przykryciem 20 minut. Po tym czasie sprawdzamy co się dzieje - normalnie kasza wchłonie cały płyn i będzie już prawie gotowa, a czasem już to kaszy wystarcza i jest sypka i świetna, wszystko zależy od gatunku. Jeśli jeszcze jest twardawa, to dalej możemy ją wstawić do piekarnika (może być w tym samym garnku i dobrze przykryta) na następne 20 minut, żeby doszła. Można także taki garnek z gorącą
kaszą owinąć dobrze w koc i odstawić na godzinę w ciepłym miejscu, powinna dojść do siebie. Wszystkie te zabiegi wynikają z tego, że zostawienie jej dłużej na gazie spowoduje przypalenie. Poniższy przepis to tylko przykład, warto poeksperymentować samemu z ulubionymi bakaliami i rożnymi pestkami. Dobra jest też najprostsza po wstępnym gotowaniu zapieczona z masłem, cynamonem i miodem lub cukrem.
Kasza jaglana z jabłkami
Jabłka obrać i pokroić w plasterki, dusić w rondlu z dodatkiem odrobiny wody i masła przez 10 minut, następnie można dodać umyte i namoczone rodzynki i trochę kropli soku z cytryny, orzechy (np. włoskie albo migdały). Posypać cynamonem, ewentualnie kardamonem i dodać ugotowaną wcześniej kaszę. Zamieszać i podawać polane miodem, ew. posypane cukrem.
