to robak pasożytujący w jelicie cienkim człowieka. Dorosłe osobniki mogą osiągać długość 20-40 cm. Wydzieliny i wydaliny (toksyny) glist powodują zatrucie organizmu i mogą wywołać reakcje alergiczne.
Do najczęstszych objawów wynikających z obecności glist są:bóle brzucha, niestrawność, mdłości, wymioty,biegunki lub zaparcia,zaburzenia łaknienia, wysypki, świąd skóry, bóle głowy, rozdrażnienie, obrzęk twarzy i rąk.
Istnienie pojedynczych pasożytów w organizmie może nie dawać żadnych objawów typowych dla choroby i w związku z tym przez długi czas pozostawać niezauważone.
Duża liczba glist w jelicie może nawet doprowadzić do jego niedrożności, co zwykle wymaga interwencji chirurgicznej. Zdarza się też tak, że robaki wnikają do przewodów żółciowych i trzustkowych, jamy otrzewnej, wyrostka robaczkowego i w ten sposób powodują powstanie stanów zapalnych.
W niektórych przypadkach pasożyty mogą być wydalane z organizmu nosiciela wraz z kałem lub z wymiocinami.
Samice glisty mogą składać w ciągu doby aż do 200 000 jaj. Jaja te są następnie wydalane do środowiska zewnętrznego. W sprzyjających warunkach otoczenia (odpowiednia temperatura, wilgotność, dostęp powietrza), po 18-20 dniach w jajach rozwijają się larwy. Jaja zawierające larwy nazywane są jajami inwazyjnymi.
Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażenia dochodzi wskutek połknięcia jaj inwazyjnych na przykład z zanieczyszczonym pokarmem. Z jaj inwazyjnych, po dotarciu do jelita cienkiego, wykluwają się larwy, które przedostają się przez ściankę jelita i docierają do wnętrza naczyń krwionośnych.
Krew płynąca w naczyniach przenosi larwy do różnych miejsc w organizmie np. do płuc, wątroby, serca.Następnie larwy mogą przebijać ścianki pęcherzyków płucnych i poprzez drzewo oskrzelowe dotrzeć do tchawicy i gardła. Wędrówce larw często towarzyszą gorączka, uporczywy kaszel, wysypka, swędzenie skóry często objawy są podobne jak przy zapaleniu płuc.
Larwy wywołują kaszel przez drażnienie nabłonka oskrzelowego. Odkrztuszona wydzielina jest połykana, a w niej znajdują się larwy. W ten sposób pasożyty trafiają znowu do jelita. Tam w ciągu 2-3 miesięcy osiągają dojrzałość płciową i zdolność rozmnażania. Osobniki dorosłe mogą żyć do 2 lat. Od momentu zakażenia do pojawienia się jaj w kale zwykle upływa 60-80 dni.
Wrażliwe na zarażenia są szczególnie małe dzieci oraz osoby z uszkodzonym układem odpornościowym przez różne choroby, używki czy leki.
Choroby pasożytnicze i infekcje występują częściej u osób z upośledzonym układem immunologicznym, powodując groźniejsze dolegliwości.
Jak zabezpieczyć się przedpasożytami.
Przede wszystkim zachować higienę:
- dokładnie myć ręceprzed jedzeniem, przed przygotowywaniem posiłków, po wyjściu z ubikacji, po zabawie z psem lub kotem,po zabawie w piaskownicy,po pracy w ogrodzie
- obcinać krótko paznokcie
- nie używać wspólnych ręczników - często zmieniać bieliznę osobistą i pościelową
- utrzymywać w czystości łazienki, ubikacje, kuchnie i inne pomieszczenia związane z przygotowywaniem posiłków
- tępić owady i gryzonie przenoszące jaja i cysty pasożytów
- dokładnie myć warzywa i owoce, szczególnie spożywane w stanie surowym
- płukać owoce leśne i grzyby
- nie jeść surowego lub niedogotowanego mięsa
- jeśli karmi się psy odpadkami poubojowymi, należy odpadki przedtem ugotować
- psy i koty okresowo odrobaczać
- nie nawozić upraw fekaliami ludzkimi
- okresowo zmieniać piasek w piaskownicach, w których bawią się dzieci, nawet silne mrozy nie niszczą jaj pasożytów! ·
- zabezpieczać piaskownice siatką, aby uniemożliwić zanieczyszczenie ich odchodami psów i kotów
